Η Σχολή Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ προέρχεται από τον αρχικό πυρήνα του Σχολείου των Τεχνών που άρχισε τη λειτουργία του το 1837. Ιδρύθηκε ως 5ετής ανώτατη σχολή το 1917, μια ιδιαίτερη καμπή του πολυτάραχου 20ου αιώνα που και για την Ελλάδα και για τον κόσμο όλο αποτέλεσε περίοδο έντονων αναζητήσεων στην αρχιτεκτονική, τις τέχνες και τις επιστήμες. Ήταν σε εκείνα τα χρόνια που η κριτική σκέψη και πράξη προβληματοποίησαν τόσο την παραγωγή και τη διαμόρφωση των πόλεων όσο και την ίδια τη νεωτερική κοινωνία που τις κατοικούσε.
Η Σχολή από νωρίς βρέθηκε στη δημιουργική δίνη της ανανοηματοδότησης του κοινωνικού ρόλου της αρχιτεκτονικής και των πρακτικών της. Η οργάνωσή της ως πανεπιστημιακής σχολής υπερέβαινε τα όρια μιας επαγγελματικής σχολής: η κατάρτιση των μελλοντικών αρχιτεκτόνων διαμορφώθηκε σε ένα πλαίσιο πολύμορφης εκπαίδευσης στις τέχνες και τις επιστήμες, έπρεπε να συνδυαστεί με την κριτική γνώση της ιστορίας και της τεχνολογίας, έπρεπε να αναπτυχθεί στο γόνιμο πλαίσιο της καλλιτεχνικής δημιουργίας.
Πορεύτηκε εδώ και 100 χρόνια αυτή η Σχολή μέσα σε δύσκολους καιρούς, σε πολέμους, καταστροφές και εποχές ανελευθερίας αλλά και σε περιόδους αγώνων στραμμένων προς ένα καλύτερο μέλλον. Εκείνο όμως που διατήρησε τη φυσιογνωμία της και την κατέστησε διεθνώς αναγνωρίσιμη ήταν η συνθετική ανάπτυξη όλων των πλευρών της αρχιτεκτονικής εκπαίδευσης που τη συγκροτούσαν και τη συγκροτούν ως κοινωνικά κρίσιμη και ηθικά φορτισμένη πρακτική.
Σήμερα, γιορτάζοντας αυτή τη διαδρομή επιδιώκουμε ακριβώς τις προβληματικές, τα επίδικα και τις όψεις αυτής της εκπαιδευτικής προοπτικής να αναδείξουμε. Σε μια εποχή κρίσης, κρίσης οικονομικής αλλά και κοινωνικής και πολιτιστικής, πώς μπορεί να διαμορφωθεί η εκπαίδευση των αρχιτεκτόνων; Σήμερα που οι πόλεις της κρίσης είναι πόλεις σε κρίση, σήμερα που η αρχιτεκτονική σκέψη και πράξη αναπτύσσονται με καινούργιους τρόπους αναδεικνύοντας πεδία ανεξερεύνητα ή επαναπροσδιορίζοντας πεδία που άλλες εποχές σχημάτισαν, τι είναι κρίσιμο να μαθαίνουν και τι χρειάζεται να αμφισβητούν οι νέοι και οι νέες που εκπαιδεύονται στην αρχιτεκτονική;
Σκεφτήκαμε ότι είναι σημαντικό να προσδιορίσουμε κάποιες διακριτές ενότητες προβληματισμού που θα συγκροτήσουν τις αντίστοιχες θεματικές ενότητες ενός επιστημονικού συνεδρίου. Στις ενότητες αυτές θέτουμε τα ερωτήματα που μπορεί να αφορούν τη σύγχρονη διδακτική της αρχιτεκτονικής ως ένα διεπιστημονικό και πολύμορφο εγχείρημα.
Θέλουμε στις αντίστοιχες συζητήσεις να διασταυρωθούν διαφορετικές προσεγγίσεις που θα επανεξετάσουν την αρχιτεκτονική εκπαίδευση προβληματοποιώντας τόσο τα αντικείμενα και τις μεθόδους του σχεδιασμού όσο και τον ρόλο και τις πρακτικές του. Επιδιώκουμε να αναδείξουμε τόσο τους σύγχρονους εκπαιδευτικούς πειραματισμούς όσο και την αναστοχαστική αποτίμηση καθιερωμένων τρόπων διδασκαλίας. Όπως και στα πρώτα χρόνια του 20ού αιώνα έτσι μπορούμε και σήμερα, σʼ αυτήν την κρίσιμη εποχή, να προτείνουμε και να αναζητήσουμε ιδέες, εργαλεία και δημιουργικές πρακτικές που θα αξιοποιήσουν γνώσεις και πορίσματα που αναπτύσσονται σε όλα τα επίπεδα της σπουδής στην αρχιτεκτονική: το προπτυχιακό, το μεταπτυχιακό, αλλά και τις διδακτορικές και μεταδιδακτορικές μελέτες και την έρευνα που αφορά τα αντικείμενα της αρχιτεκτονικής και τις μετατοπίσεις τους. Έτσι ελπίζουμε να αναδείξουμε την περιπέτεια αυτής της Σχολής σήμερα αντάξια της ιστορίας της;